نیروهای امنیتی افغانستان – سپر ضد موشکی کشور

افغانستان در طول این پانزده سال گذشته همیشه با تهدیدهای متفاوت و متنوعی روبه رو بوده است که نشانگر شکنندگی وضعیت امنیتی کشور است – این تهدیدها گاه جان انسان های بسیاری را گرفته است و گاه نیز تنها در حد تهدید لفظی باقی مانده اند. یکی از این تهدیدهای اخیر که خود به تنش انجامید، جنگ مرزی تورخم میان نیروهای افغانستان و نیروهای پاکستانی است که چند روز از آغاز آن می گذرد.

هر چند تا کنون از تعداد زخمیان و کشته شدگان دو طرف آمار درستی ارائه نشده است، اما نیروهای هر دو طرف درگیر هستند. این جنگ که بر سر مرز پاکستان-افغانستان رخ می دهد و گویا امروز یا فردا است که به آتش بس برسد، به دلیل نامشخص بودن مرزی به نام "خط دیورند" که پیشینۀ تاریخی دارد تقریبا هر ساله اتفاق می افتد، اما گویا این بار به یک تنش بزرگ انجامیده که نیروهای امنیتی هر دو سوی مرز را مشغول خود نموده.

من به عنوان یک شهروند افغانستان حمایت خودم را از نیروهای امنیتی کشورم ابراز می دارم چرا که این نیروها واقعا شبانه روز در کشوری مثل افغانستان با کمترین امکانات از مرزهای کشور دفاع می کنند تا ما شب و روز بهتری داشته باشیم. گرچه باور من این است که این جنگ آنقدر فرسایشی شده که دیگر انگیزه یی برای حمایت از نیروهای ما در بیرون از کشور وجود ندارد. در واقع، آنها سپر ضد موشکی کشور ما علیه نیروهای هراس افکن آن سوی مرزها است. این شجاعان نبرد می کنند تا مانع ورود دشمن به خاک ما شوند و افزون بر این تلاش دارند که به پاکستان نشان دهند که افغانها هیچ گاه در برابر ظلم به پا نمی نشینند.

البته به نظر می رسد که سفیر افغانستان در پاکستان، آقای عمر زاخیلوال، با مقامات پاکستانی دیدار و نشستی داشته است مبنی بر ختم این درگیری در مرز. 

سفیر دادخواهی جوانان کیست؟

داشتم در لابه لای مقالات انترنتی چیزهایی را می خواندم که چشمم به خبر جالبی خورد. در این خبر که در وبسایت شبکه اطلاع رسانی افغانستان به نشر رسیده آمده است که قربان علی حقجو به عنوان سفیر دادخواهی جوانان تعیین گردیده است. در کنفرانسی با نام تعهد ملی برای توانمند سازی جوانان از سوی موسسه اندیشه افغان برای تغییر و توسعه با حضور محترم محمد قربان حقجو رییس عمومی اداره حمایه سرمایه گذاری افغانستان آیسا، محترم کمال سادات معاون امور جوانان وزارت اطلاعات و فرهنگ. متن پایین برگرفته از این وبسایت است. 
محترم محمد قربان حقجو رییس عمومی اداره حمایه سرمایه گذاری افغانستان آیسا، نیروی بشری مسلکی و تحصیل کرده را عامل اصلی رشد اقتصادی یک کشور دانست. آقای حقجو گفت: شماری از کشورهای جهان به سبب نداشتن نیروی بشری مسلکی و تحصیلکرده، با وجودی که منابع طبیعی سرشار دارند در زمره کشورهای فقیر هستند و می توان مثال این گونه کشورها را در قاره آسیا، آفریقا و امریکای جنوبی مشاهده کرد.

محترم حقجو بر ایجاد مکانیزم، سیستم و استراتیژهای موثر که چشم انداز درازمدت انکشافی داشته باشد تاکید کرد و افزود که چین و هند با تدوین چنین استراتیژی های به شکوفایی اقتصادی رسیدند. رییس عمومی اداره آیسا افزود: گرچه افغانستان دارای منابع طبیعی سرشار و نفوس جوان است اما به دلیل نبود مکانیزم مدیریتی مناسب، نتوانسته که از این فرصت ها استفاده کند. وی گفت: اداره آیسا نقش کلیدی در راستای ایجاد جای کار دارد و در حال تدوین استراتیژی ملی سرمایه گذاری که در آن مشکلات فرا راه اشتغال زایی گنجانیده شده و راه های حل آن نیز جستجو گردیده است، می باشد.

وی تاکید کرد که اداره آیسا تلاش دارد تا با جذب سرمایه گذاری های داخلی و خارجی زمینه‌ کار را برای جوانان ایجاد کند. رییس عمومی اداره آیسا همچنان از ایجاد مرکزی زیرنام خلاقیت در این اداره خبر داد و گفت: این مرکز برای کسانی که اندیشه سرمایه گذاری داشته اما پول ندارند، شریک سرمایه گذار پیدا می کند. در ادامه، بانو ناهید فرید نماینده مردم در پارلمان بر متعهد بار آوردن جوانان تاکید کرد. بانو فرید گفت: باید کوشش شود تا جوانان را از لحاظ فکری، سیاسی و فرهنگی متعهد به بار بیاوریم و احساس مسوولیت را برای آنان انتقال بدهیم.

وی همچنان گفت: شماری از جوانان ابزار بازی های سیاسی قرار می گیرند که نگران کننده است. در پایان کنفرانس، محترم عبدالجبار صافی معاون انجمن صنایع کابل، از جوانان خواست تا برای ترویج استفاده از تولیدات داخلی تلاش بیشتر کنند. وی افزود: رشد بخش صنعت سبب ایجاد جای کار برای هزاران جوان خواهد شد. در پایان مراسم نیز، مسوولان موسسه "ATDC" برای محمد قربان حقجو رییس عمومی اداره آیسا و بانو ناهید فرید نماینده مردم در پارلمان تندیس سفیر افتخاری دادخواهی جوانان را اعطا کردند.قربان حقجو، سفیر دادخواهی جوانان

جالب اینجا است که این وبسایت با این همه نقل قول از او به گونه یی طرفداری و هواخواهی خود را اعلام کرده است. از این جالبتر آنکه کمتر کسی از این موضوع اطلاع دارد که چنین کسی که چنین سابقۀ سیاسی و کارکرد سیاسی دارد می اید و صدای دادخواهی جوانان می شود - جوانانی که به مدنیت بیشتر اعتقاد دارند تا وعده های سیاسی. در ضمن، این جوان در هیچ فعالیت مدنی دیده نشده، در هیچ دادخواهی صدایش را کسی نشنیده و هیچ تصویری از او به نشان حمایت از حضور جوانان کسی ندیده است. این هم یک تصمیم خودخواستۀ دولت است، اما باید مثبت اندیشید و امیدوار بود که این پست نو و جایگاه جدید بتواند کمکی مثبت برای جوانان بکند و آینده یی سبز را برای آنان ایجاد نماید.

در نومیدی بس امید است، پایان شب سیه سپید است

رویداد اندوهبار دیروز یکی از غم انگیزترین رویدادهای زندگی سی و چند سالۀ من بود. بیش از 300 تن زخمی و 30 تن کشته که در این میان بخش بزرگی از آن را زنان و کودکان تشکیل می دادند. این رویداد برای تمام شهروندان افغانستان گران تمام شد و صدها خانواده داغدار شدند. خوشبختانه از عزیزان من کسی در این جمع نبود، اما اگر روزی فرا برسد که یکی از اعضای خانواده یا دوستان نزدیکم را از دست بدهم چه خواهم کرد؟

داشتم دیروز به این مسأله فکر می کردم که به ذهنم رسید یکی از بهترین راهکارها برای پایان دادن به این رویدادهای ناگوار برگزاری یک انتخابات شفاف، عادلانه و فراگیر است که در آن رئیس جمهور، نمایندگان پارلمان جابه جا شوند و افراد با احساس جای آنها را پر کند. انتخابات ریاست جمهوری سراسر تقلب بود و فریب مردم، اما انتخابات شورای ولسوالی و پارلمان هنوز با وجود دو سال پس از روی کار آمدن دولت جدید همچنان به حالت تعلیق است.

در این میان گروهی از نمایندگان احزاب و فعالان جامعۀ مدنی یکجا شدند و با برگزاری یک نشست خواستار برگزاری هر چه زودتر، نظام مندتر و معتبرتر انتخابات پارلمانی و شورالی ولسوالی شدند. برگزاری این انتخابات باید به شکلی باشد که تضمین کنندۀ حضور زنان، جوانان، تمام اقلیت ها و گروه ها بتوانند شرکت کنند.
امیدوارم رئیس جمهور، رئیس اجرائیه (که هر دو یک سکوت استراتژیک را اختیار کرده اند) هر چه زودتر دست به کار شوند و زمینۀ برگزاری  انتخابات شفاف و عادلانه را فراهم سازند.